Droga gościńcem upływała spokojnie, a mijane przez ciebie wozy należały tylko do wieśniaków. Czyżby trolle stanowiły aż taki problem. W każdym razie, nie ważne. Kiedy droga opusciła tereny uprawne i weszła w las, niemal od razu zauważyłeś barykadę z kilku wozów i czworo ludzi przy niej. Wszyscy ubrani byli jak chłopi pomijając skórzane przeszywanice. Dwoje z nich, stojąc za wozem miało w rękach łuki, dwójka przed wozem dzierżyła nabijane gwoździami pałki. Typowe wyposażenie rzezimieszków.

Rzezimieszki chyba chcieli cię zaczepić, ale jedno spojrzenie na tytana, wystarczyło by zwineli swoje wozy i zjechali z drogi. Najwyraźniej sama myśl walki z istotą, której de facto nie da się zabić, przerażała ich.
Z przeciwnej strony gościńca biegł natomiast jakiś mężczyzna. Ubrany był w liberię służącego. Był cały umazany błotem, a w jego oczach malowała się zgroza.

- Troll! Ogromny troll, Panie! - Wrzasnął przerażony służący. - Zaatakował naszą karawanę! Mój Pan zabity, służący rozpierzchli się na cztery wiatry, a strażnicy już dawno zginęli!
Złapał cię za płaszcz i padł na kolana.
-Błagam cię Panie! Ratuj moją żonę! - Błagał służący. - Jest na jednym z wozów! Nie może uciekać! Jest brzemienna!

Służący skinął głowa i pobiegł w stronę z której przybył. Tuż za zakrętem gościńca ujrzałeś bestie. Wielkie, niczym nie jedno drzewo, bydle obrośnięte było na głowie, grzbiecie i ramionach łuskami, wielkości niewielkich tarcz. Jedynie brzuch i klatka piersiowa nie były kryte żadnym naturalnym pancerzem, nie licząc grubej skóry. Bestia dzierżyła w ręku ogromną, kolczastą maczugę zdolną zmiażdżyć każdego człowieka. Ponadto jeśli plotki o regeneracji tych bestii były prawdziwe, to cena 150 sztuk złota za jednego potwora wydawała się śmiesznie niska.
Za potworem leżało prę przewróconych wozów. Z wnętrza jednego z nich wystawała przerażona twarz kobiety.
- Elena! - Wrzasnął służący. - Ona żyje! - Odwrócił się do ciebie. - Błagam cię Panie Wojowniku, uratuj moją żonę!

Troll obrócił się w waszą stronę i ryknął, aż jego ślina do was doleciała. Następnie uniósł swoją maczugę do góry i kilkadziesiąt żywych ton rzuciło się pędem w waszą stronę - odsłaniając przy okazji wszystkie wrażliwe punkty.

Lot nie był przyjemny, a Fulgur chyba jak na złość rzucił tobą z całej siły. Bliskie spotkanie z twarzą trolla nie należało do najprzyjemniejszych i z pewnością długo będziesz pamiętał te małe, żółte, przekrwione oczka.
Pod wpływem uderzenia bestia się zachwiała, ale nie upadła. Upuścił on natomiast maczugę i zaczęła się okładać rękami po pysku, jak to robią wiejskie dzieci chcąc ubić natarczywą muchę. Mimo iż plan zadziałał to i dla ciebie robiło się tam niebezpiecznie.

W między czasie troll zdążył się skapnąć że mucha odleciała i zaczął ją szukać dookoła, oczywiście nie zauważając jej pod swoimi nogami. Cóż był tępy.
Fulgur wytworzył wielką czarną panterę, która pognała w waszą stronę.
[Ty nią sterujesz, nie ja ]