- Ja nie mam takich problemów... - Powiedział chłopak. - Dla mnie uderzenie pioruna jest zabójcze... Wiele ran które by mnie zabiły, dla zaklinaczy są chwilową niedyspozycja. - Powiedział wstając. - Czy rozumiesz co mam na myśli? Jeden zaklinacz jest wstanie wymordować całą wioskę chłopów. Czy zdajesz sobie sprawę jaka moc i co za tym idzie - odpowiedzialność spoczywa na TWOICH barkach?

Szarowłosy stał wpatrując się w chłopaka z niedowierzaniem. Odwrócił się na pięcie w stronę tytana cienia.
- Elios, powiedz że chociaż ty rozumiesz o czym ja mówię!

- Oh! Moje najszczersze przeprosiny! - Powiedział Darshes kłaniając się Ukyo w pół mimo cichego syknięcia. - Nie sądziłem, że poniósł tak niepowetowaną stratę. Strata ojca! Doprawdy tragedia! Chyba powinienem się zamknąć i pozwolić by Pan Poszkodowany zamknął się w swojej skorupie milczenia i samotności.
Uniusł głowę a w jego spojrzeniu tańcowały ogniki. Trudno powiedzieć czy to blask ognia z ogniska czy też furia w jego wnętrzu przyjęła blask ognia.
- Ale czekaj! Co ja mówię! Wszak niszczenie wszystkiego co stoi na twojej drodze nie patrząc na koszty jest czymś normalnym! Wszak śmierć zwierzęcia czy człowieka może zostać wybaczona!
- Darshes'ie przekraczasz własne granice! - Odezwał się melodyjny głos, brzmiący jak hyk fal uderzających o skalisty brzeg. Wszyscy stanęli jak wryci rozglądając się do kogo ten głos należy, tylko Darshes patrzył się z furią na Sekki.
- Znam tą granicę! Ale niech i on pozna swoją! - Wskazał na Ukyo. - Dziś naraził nas na niebezpieczeństwo! Podróż na piechotę, z rannym i niezdolnym do walki Wojownikiem, jest sakramencką głupotą! I nie mówię tu o wilkach czy innych nocnych stworzeniach. Nie wspomnę też, że w wiosce o mało nie zginąłem od tego cholernego pioruna... Ale pobłażajcie mu dalej, a kiedyś skończycie jako...

- No to teraz już przesadziłeś! - Fuknęła wkurzona Sekki.
- Naprawdę tak sądzisz? - Stwierdził Darshes kopiąc małą gałązkę do ogniska.
Nimfa zdziwiona tym pytaniem zawahała się chwilę.
- Tak.
- Hmm. Może to i dobrze że nie pójdziemy do Frostshore. - Powiedział chłopak siadając przed ogniskiem. - Nie mówiłem tego Ukyo, bo chciałem by stał się ostrożniejszy, ale jego najprawdopodobniej nie zabiją, prawdopodobnie nawet nie uwiężą. Będą się obawiali, że śmierć Członka Rady wzbudzi oburzenie wśród zaklinaczy i że Soltiilianie najadą Frostshore.
- I co z tego? - Spytała nimfa siadając przy nim.
- Na mnie, z drugiej strony, ciąży wyrok śmierci. Gdyby mnie złapali nie patyczkowali by się tylko od razu zabili - Powiedział chłopak wpatrując się w płomienie. - Ponieważ wyrok został wydany zanim zostałem Radnym, to ma pierwszeństwo przed moimi przywilejami. - Chłopak prychnął. - Może to żałośnie zabrzmi, ale boję się śmierci. Ja... Nie wiem nawet co się dzieje z moją rodziną... Zmarli w górach? Wrócili do miasta i zostali straceni? Każda możliwość wydaje się gorsza od poprzedniej... - Z oczu chłopaka popłynęły łzy. Ukrył więc głowę w kolanach.
- Dar...
- Proszę zostaw mnie. - Powiedział chłopak. - Nie chcę by ktokolwiek widział płaczącego Wojownika.
- Nie. - Powiedziała Sekki łagodnym głosem i szarowłosy poczuł jak ktoś przytula go od tyłu. - Dzisiejszej nocy możesz płakać ile chcesz...

Kiedy Ukyo obudził się rano zastał śpiącego Darshes'a, skulonego w kłębek z głową na kolanach Sekki. Miał napuchnięte oczy, ale zdawał się spać spokojnie.
Sekki podniosła głowę i powiedziała cichym głosem.
- Bezpiecznej podróży.

Nimfa pokiwała przecząco głową.
- Jeśli słyszałeś wczorajszą rozmowę, powinieneś już zrozumieć: Wy się nie nadajecie do tego zadania. - Powiedziała głaszcząc szare włosy z czułością. - Każda wasza walka była świetna, a w ostatecznym rozrachunku pokonywaliście wrogów tylko...

- Ehh.. czyli Darshes miał racje. - Odpowiedziała spuszczając głowę. - Nie rozumiesz powagi sytuacji. Pamiętasz jak w wiosce Elios użył Mrocznej Apokalipsy? Darshes zachował to w tajemnicy, ale ofiara twojego zaklęcia padło również 10 chłopów... żaden nie przeżył. Ta walka ostatnio, z wilkami... Ostrzegał cię byś nie używał efektownych zaklęć bo konie się spłoszą, a ty musiałeś wyjechać z Mroczną Chmurą... Jeszcze ci mało? To co powiesz o walce z Mutikapą? Zostawiłeś towarzyszy by "zajęli" ją na chwile podczas gdy ty biegałeś za wyrzuconą bronią... - Nimfa pokręciła ze spokojem głową. - Nie, takie zachowanie w najlepszym razie naraziło by mojego partnera na śmierć, a ja na to nie pozwolę! - Dodała z naciskiem na ostatnią część zdania.

- Nie wiem co myślisz. - Powiedziała nimfa. - Najprawdopodobniej wrócimy do Basto i pokręcimy się w okolicy do czasu następnego zebrania Rady. A potem - Wzruszyła ramionami.
Darshes mruknął coś przez sen.

- Niech będzie. - Powiedziała nimfa. - Ale wymuszę na tobie przysięgę. Przyrzeknij: "Na me życie i honor. Na pamięć po moim ojcu. Przyrzekam że nie zrobię nic co mogło by narazić życie ludności Frostshore."