- Panie, nie wygłupiaj się Pan. - Powiedziałem otwierając sakwę ze złotem. - 3,75$ za bochenek? Jest południe! Chleb stoi ci już pół dnia na słońcu! Spuść pan cenę 3,25 za bochenek i kupię nawet 10 bochenków!

- Interesy z tobą to prawdziwa przyjemność. - Odparł chłopak szarmancko zabierając chleb i chowając go do plecaka.
Z uśmiechem odszedł od straganu. Była to prosta sztuczka jaką się nauczył jeszcze za nim został członkiem Rady. W owym czasie dużo podróżował i nie zawsze miał wystarczającą ilość pieniędzy na pełny posiłek. Odkrył wtedy że w każdym człowieku, nie zależnie od tego jak wielkie miał serce, kryła się chciwość. Tak więc najpierw zawsze mówił że pragnie kupić mniej niż w rzeczywistości, a kiedy kupiec podawał cenę on zbijał go różnymi drobnymi argumentami a następnie podawał rzeczywistą ilość towaru który chciał kupić. Taki kucharz chciał jak najszybciej pozbyć się towaru i wrócić do domu żeby odpocząć. Jeśli się mu zaproponowało że kupi się więcej niż początkowo ale po niższej cenie, ten z pewnością się zgodzi.
Darshes zaśmiał się pod nosem. Myśli o tym, jakby skończył wieść to życie dawno temu, a w rzeczywistości minęło zaledwie parę dni odkąd został Radnym.
Sekki pokręciła głową z dezaprobatą. Nigdy jej się nie podobały takie metody... ale też ona nigdy nie odczuwała głodu. Szaro-włosy podszedł w ten sposób jeszcze do straganu z solonym mięsem stojącym zapewne już od dwóch dni i warzywami które zdążyły już wyschnąć na słońcu i stracić wszystkie soki.
Kiedy skończył zakupy, w sakwie dźwigał paczki z zapasem na tydzień drogi a z sakwy ubyło trochę ponad 100 monet.
Postanowił że wstąpi jeszcze do karczmy i posłucha o czym ludzie ostatnio rozprawiają. Schował sie w boczną uliczkę i poprosił by Sekki zniknęła. Gdy to zrobiła, on udał się prosto do karczmy.

- Zajrzałbym jeszcze do karczmy... napiłbym się czegoś... - Nagle jego spojrzenie padło na czerwonowłosego i na jego usta wypłynął figlarny uśmiech. - Piłeś kiedyś Spyl?

Chłopak nachylił twarz na wysokość twarzy Ukyo.
- No dajże spokój! - Powiedział szturchając go w pierś. - To tylko jeden kufel! I ja stawiam!

- I to rozumiem! - Powiedział chłopak klepiąc czerwono-włosego w plecy. - Chowaj ducha i wchodź za mną!
Po tym stwierdzeniu otworzył drzwi karczmy a ze środka buchnął gorąc i smród potu i rzygowin, a także odgłosy śpiewu, gawęd i bijatyk.

Darshes obrócił się do nich ze śmiechem.
- Zabójców pokonujesz, a odoru pijaństwa nie jesteś wstanie znieść? To ci dopiero Radny! - Stwierdził ze śmiechem szaro-włosy po czym zwrócił się w głąb sali. - Hiacynta! Jest wolny stolik?!
- Dar! - Zawołał niski, ochrypły i kobiecy głos. - Ano jest! Interesy?
- Nie! Dziś pije ze znajomym! Przynieś po kubku Spylu!
- Zaraz wrócę! Siadaj!
Szaro-włosy wszedł z uśmiechem do karczmy.

Darshes zajął miejsce i uśmiechnął się.
- Jesli się upijesz i zaczniesz rozrabiać, to znowu wylądujesz w błocie. Mają tu dobrego wykidajło, możesz mi wierzyć!
- Oto wasz Spyl! - Powiedział ten sam kobiecy głos co wcześniej. Obok was stała dziewka, dość tęgich rozmiarów i z olbrzymim dekoltem odkrywającym jeszcze większy biust. W rękach trzymała dwa półlitrowe kufle, które zresztą zaraz postawiła na stole z hukiem.- A to kto? - Spytała wskazując podbródkiem na chłopaka. - Przypomina tego szkraba co się pałętał koło Radnego Hedakai.

- Tak? - Odpowiedział Darshes patrząc z zaciekawieniem na Ukyo. - Cóż, niezbyt mnie interesuje kto był jego ojcem. Zresztą słyszałem że ów chłopak został Radnym. - Wskazał kciukiem na czerwono-włosego. - W takim razie ci radni muszą mieć okropny gust.
Kobieta nachmurzyła się i rąbnęła szaro-włosego przez łeb. - Nie waż się tak mówić o Radnych! To dobrzy ludzie i z oddaniem chronią nas przed tytanami!
- Ta, ta, ta... od 4 lat to słyszę. I powtarzam ci że to najgorsi w świecie łajdacy!
Kobieta znowu rąbnęła go w łeb.
- A ty znowu swoje! - Następnie spojrzała na Ukyo i uśmiechnęła się. - Wybacz nasze zachowanie, ale ten tu - Wskazała na Darshesa. - Mógłby czasem zamknąć gębę na kłódkę. Jestem Hiacynta, a ty to?
- Niemowa. - Przerwał jej Darshes. - Nie może mówić...
- Ojć! Przepraszam! Ja... mam coś do zrobienia na zapleczu. - Powiedziała, rzuciła ostatnie gniewne spojrzenie na Darshes'a i odeszła.
- I poszła... - Powiedział szaro-włosy pociągając łyk Spylu. - Możesz mówić spokojnie, w tył hałasie, nikt oprócz mnie cię nie usłyszy.