Podziemne jaskinie ciągnęły się kilometrami pod górą i Ukyo odkrył że Sekki zrobiła małe niedopowiedzenie. Co prawda podwodne przejścia miały około 20 metrów, a woda była lodowata, ale nigdy nie wspomniała że będzie ich tak dużo. Ukyo złapał się na tym, że przestał je liczyć przy 87 czy 88. Nie był również pewny ile czasu spędził pod ziemią. Jadł parę razy więc mógł określić że jest tu od ponad dnia. Dodatkowo cały zapas chleba jaki zakupił w Locus diabli strzelił. W wodzie chleb kompletnie zamókł, a następnie pod wpływem zimna zamarzł na kość. Teraz można było nim walić o ścianę niczym kamieniem.
Dzięki synchronizacji z Eliosem, Ukyo był wstanie zobaczyć wąski przesmyk prowadzący do kolejnego przejścia podwodnego. Widział także parę, unoszącą się przed nim, stworzoną z jego oddechu. Tu naprawdę było mroźno!

Tunele ciągnęły się jeszcze kilometrami. Po jakiś 2 godzinach Ukyo ujrzał oczami Eliosa olbrzymią, świetlista palmę. Kiedy tytan wyleciał przez nią, oboje oślepiło światło dnia.
Przed waszymi oczami rozciągał się wspaniały i przerażającym w swym pięknie widok. Szare mury fortecy wycinały przeróżne kształty w masywnym zboczu górskim. Z tej strony widać było jedynie trzy wieże, wyciosane z solidnych bloków kamiennych. Nie były one wiele wyższe niż same mury, co ułatwiało ich obronę. Na szczycie każdej stała katapulta. Same mury były imponujące! Ciągły się na 50 czy 60 metrów wzwyż. W pierwszej chwili, chłopakowi przyszło na myśl, że niedawno toczyła się tu bitwa, skoro są tak podziurawione. Jednak po dokładnym przyjrzeniu się, rozstępy między dziurami były zbyt równe - musiały to być okna strzelnicze. U podstawy murów widać było mnóstwo zaśnieżonych dachów - widocznie miasto. Strzegł go znacznie niższy mur, na wysokość około 10 metrów. Miasto było zbudowane kaskadowo: u samego dołu był port, gdzie stały wielkie galery, trochę wyżej ciągnęły się szeregi domów, a najwyżej, tuz przy wyższych murach stały niewielkie, prostokątne budynki. Wszystko to wykonane z szarego kamienia, pokryte śniegiem, dawało surowy lecz harmonijny obraz.
To co stało nad murami jednak mroziło krew w żyłach. Masywna, czarna wieża z setkami kominów. Z owych kominów wydobywał się dym koloru smoły, zaścielając niebo czarnymi chmurami. Wyczuwało się z tego miejsca ogromna, negatywną aurę.
Elios spojrzał w dół i twoim oczom ukazało się strome zejście w dół pośród śniegu, lodu i ostrych jak brzytwa skał, kończące się zatoką z lodowato zimną woda. Jeden zły krok i można się pożegnać z życiem.

Dla latającej istoty droga nie była ciężka i po paru minutach Elios znalazł się na dole. Około 2 metry od wody, skaliste podłoże robiło się bardziej płaskie i tworzyło coś jakby ścieżkę dookoła zatoki. Elios mógł się tylko domyślać, że idąc nią w prawo, dojdzie się do miasta. Jednak to co tytana najbardziej zaniepokoiło to to że ścieżka była idealnie czarna, mimo padającego śniegu. Zupełnie jakby jakaś niewidzialna siła podgrzewała ją od spodu. Był to tez trak uczęszczany, bo parę metrów w prawo znajdował się niewielki kamienny placyk, na którym stała sterta spalonych drewien - widocznie miejsce postoju dla kupców.

Zmarznięty i zdyszany, przemoczony do suchej nitki i oślepiony przez promienie zachodzącego słońca, Ukyo wyszedł na zewnątrz. Znienacka uderzył go lodowaty wiatr, który sprawił że chłopak zadygotał z zimna. Z pewnością było tu znacznie zimniej niż w jaskini. Prawdę mówiąc było tak zimno, że przestał czuć ręce... a na dół była jeszcze daleka droga...

Kiedy byłeś gdzieś w połowie drogi, zauważyłeś że z lewej nadciąga karawana kupiecka. Sześć wozów jechało gęsiego. Ciągnięte były przez potężne, futrzaste istoty jakich jeszcze nie widziałeś. Wielkością przypominały byka, jednak ich sierść była tak długa, że zamiatała ziemie.
Na, będącym z samego przodu, wozie siedział mężczyzna koło 40. Ubrany w grube i z pewnością drogie futro, spoglądał w dal zmęczonym wzrokiem. Elios ich jeszcze nie widział gdyż byli za zakrętem.

Mężczyzna odwrócił się w twoją stronę, wypatrując cię pośród skał. Kiedy cię zobaczył, dał znak ręką by reszta karawany się zatrzymała.
- Kim jesteś obdartusie?! - Krzykną tubalnym głosem. - Jesli masz jakąś sprawę to zjedź do nas i przedstaw się. Zważa jeno na swe słowa! Bo możesz głowę stracić.

Mężczyzna zmierzył cię wzrokiem.
- A co ja będę z tego miał?