Kiedy Ukyo dogonił Darshes'a ze zdumieniem zobaczył że Sekki biegnie pieszo obok konia. Nie wydawało się że ta prędkość jej przeszkadza.
- Chcę żeby było jasne. - Powiedział szarowłosy odwracając się do czerwonowłosego. - Jeśli zobaczę na twojej twarzy choćby cień współczucia dla mnie, osobiście poproszę żeby Sekki skręciła ci kark podczas snu.

Pierwsza noc nadeszła dość szybko. Po małej kłótni kto ma zbierać chrust na ogień wreszcie udało się rozbić obóz. Darshes zaofiarował się że weźmie pierwszą wartę i pozwolił zaklinaczowi spać. Do czasu...

- Ukyo! - Szepnął głos szarowłosego, a coś twardego trąciło ramię chłopaka. - Mamy wilcze towarzystwo...

Darshes skinął głową. Siedział oparty o pień, z mieczem w lewej ręce i wpatrywał się w ciemność otaczającej was głuszy.
- Jest ich 8, nie 10! Same zwykłe wilki. Jednak jest ich dość sporo i kryją się między drzewami. - Powiedział wskazując podbródkiem na drzewa. - Nie używaj żadnych efektownych zaklęć bo konie się spłoszą i wilki je rozszarpią.
Sekki podleciała do młodzieńców i pomogła Darshes'owi wstać. Chłopak wskazał ręką Ukyo a jego usta zaczęły coś bezgłośnie szeptać. Grot włóczni chłopaka rozjarzył się zielonkawą poświatą.
- Wystarczy głębsza rana. Nie musisz dobijać... - Powiedział stając za czerwonowłosym.

Kiedy tylko bitwa się zaczęła, Darshes z niepokojem zaglądał na konie. Kiedy pierwsze wilki wyskoczyły zza krzaków, konie podniosły zaniepokojone łby. Widząc co się święci, szarowłosy schował miecz i podszedł do koni. Pogłaskał gniadego po pysku.
- Spokojnie, nic się nie stanie. - Powiedział uspokajająco.
Koń parsknął zaniepokojony spoglądając na walkę. Młody Wojownik również obrócił się w tamtą stronę.  Trzy wilki już padły trupem, jeszcze 7. Wtem na polu walki zapadła gęsta, ciemna mgła. Konie zarżały z niepokojem i zaczęły się szarpać.
Następnie we mgle rozległy się krzyki Ukyo i skomlenia umierających wilków. Był to odgłos tak przeraźliwy i tak drażniący w uszy, że szarowłosy spojrzał z niepokojem na konie.
~ Wpadły w panikę! - Pomyślał szybko widząc przekrwione oczy konia, widząc jak szarpał uzdę i czując koński "odór strachu". ~ Mam nadzieje że Ukyo będzie na tyle mądry że przeniesie walkę gdzieś dalej...
Wtem nagle sznur, którym biały koń był przywiązany do drzewa trzasną i pękł. Koń zarżał głośno i rzucił się do ucieczki.
Darshes jednak był szybszy. Momentalnie znalazł się przy koniu i chwycił go zdrową ręką. Następnie zaparł się stopami w ziemi, wyhamowując w ten sposób konia i zmuszając go do zatrzymania.
Z tyłu rozległy się kolejne krzyki i skomlenia. Kolejny trzask. Tym razem zerwał się gniady. Wojownik wyciągnął swoja prawą rękę by złapać go za uzdę. Kiedy palce dotknęły uzdy konia, ten szarpnął, a Darshes'a przeszył impuls bólu. Odruchowo złapał się za ramię i puścił drugiego konia. Prawa ręka również nie utrzymała szarpiącego się zwierzęcia i oba konie pognały w las.
- Sekki! Konie! - Tytan odwrócił głowę by ujrzeć dwa końskie zady znikające między drzewami.
Przerwała ona swoje zaklęcie i niczym strzała pomknęła za zwierzętami. Chłopak oparł się o pobliskie drzewo, ciężko dysząc. Ramię pulsowało mu bólem.
Wtem odgłosy walki ucichły, a do chłopaka podpłynął Elios.
- Wilki załatwione. - Stwierdził.
Szarowłosy kiwnął głową z krzywym uśmiechem.
- Dobra robota.

Kwasowa nimfa wskazała na truchło konia. Miał rozgryzioną szyje.

- Prawie. Co ważniejsze straciliśmy konie. - stwierdził Wojownik.

Sekki zamknęła oczy i wsłuchała się w otoczenie. Pokazała dwa palce i pokręciła przecząco głową. Nastepnie pokazała żeby wracać.

- Niech zgadnę. Straciliśmy oba konie? - Powiedział zakładając prawą rękę na prowizoryczny temblak. Widać że ledwo powstrzymywał się od wrzasku.

- Tak, taki mam zamiar. - Powiedział Wojownik. - Problemem jest pytanie: "Kiedy się tam dostaniemy?" - Westchnął. - Dobra, zaczyna zrzędzić. Którego wilka ostatniego ubiłeś?

- Sekki przerwała zaklęcie, nim zabiłeś ostatniego wilka. Czyli tylko jego mięso jest jadalne. - Stwierdził podchodząc do martwego wilka. - Umiesz obierać ze skóry?